Oddychanie brzuszne zwiększa wydzielanie łez u zdrowych kobiet

Odpowiednia produkcja łez jest niezbędna do utrzymania prawidłowego stanu powierzchni oka. Łzy są produkowane głównie przez gruczoły łzowe, które są unerwione przez autonomiczny układ nerwowy, z przewagą układu przywspółczulnego. Uważa się, że przywspółczulne unerwienie gruczołów łzowych jest odpowiedzialne za indukowanie większości wydzielania łez.

Choroba suchego oka (DED) jest wieloczynnikową chorobą związaną z wydzielaniem łez i suchością powierzchni oka. Stanowi ona istotny problem zdrowotny, powodując dyskomfort, zaburzenia widzenia i niestabilność filmu łzowego, a także potencjalne uszkodzenia powierzchni oka i zwiększone ryzyko infekcji powierzchni oka. Objawy te często przeszkadzają w wykonywaniu takich czynności, jak czytanie, praca przy komputerze czy prowadzenie samochodu, a tym samym mają negatywny wpływ na zdrowie psychiczne i ogólne samopoczucie. W szczególności, korzystanie z terminali wizualnych (VDT) jest silnym czynnikiem ryzyka DED.

Wiele badań wykazało, że oddychanie przyczynia się do modulacji współczulnego i przywspółczulnego układu nerwowego. Powolne oddychanie z prędkością 6 cykli/min zmniejsza aktywność współczulną nerwów mięśniowych i aktywację chemorefleksu. Szczególnie oddychanie brzuszne wiąże się z niskim poziomem aktywności nerwowej współczulnej i wysokim poziomem aktywności nerwowej przywspółczulnej. Stwierdzono, że oddychanie brzuszne przez 3 min w schemacie 4-sekundowego wdechu i 6-sekundowego wydechu zmniejsza częstość akcji serca i zwiększa moc wysokich częstotliwości, co jest wskaźnikiem aktywności nerwowej układu przywspółczulnego. W obecnym badaniu postawiliśmy hipotezę, że oddychanie brzuszne, w porównaniu do normalnego oddychania, zwiększa objętość łąkotek łzowych mierzoną meniskometrią paskową.

Przebadano 20 oczu 20 zdrowych ochotniczek. Uczestniczki zostały losowo przydzielone do jednej z dwóch grup: oddychającej normalnie lub oddychającej brzusznie. Podczas pierwszej wizyty badani w grupie normalnego oddychania wykonywali normalne oddychanie przez 3 min, natomiast badani w grupie oddychania brzusznego wykonywali oddychanie brzuszne (4-sekundowy wdech i 6-sekundowy wydech) przez 3 min. Podczas drugiej wizyty protokoły zostały zamienione między grupami. Porównaliśmy i oceniliśmy dane pomiędzy grupą oddychającą brzusznie a grupą oddychającą normalnie. Ponadto porównano dane między kilkoma punktami czasowymi pomiaru a punktem czasowym początkowym (przed) w tej samej grupie. Badani byli badani w pozycji siedzącej. Odstęp R-R, objętość łąkotki łzowej, aktywność amylazy ślinowej, puls i ciśnienie krwi badano przed i bezpośrednio po, 15 min po i 30 min po zakończeniu aktywności oddechowej. Jako kontrolę wykorzystano wyniki uzyskane podczas normalnego oddychania.

A. Pomiar odstępu R-R

Odstęp R-R był mierzony przez czujnik rytmu serca "myBeat" (UNION TOOL, Tokyo, Japonia), który wykorzystuje bezpieczną i nieinwazyjną technikę. Uczestnicy badania nosili monitor na klatce piersiowej, który był używany do analizy odstępu R-R na podstawie częstości akcji serca.

B. Pomiar objętości łąkotek łzowych

Objętość łąkotki łzowej mierzono za pomocą aparatu SM (Echo Electricity, Tokio, Japonia). Końcówkę aparatu SM wprowadzano do bocznej dolnej części łąkotki łzowej na 5 sekund, nie dotykając powierzchni oka. Długość (w mm) wybarwionej kolumny łez w centralnym rowie membranowym uznawano za wartość SM dla danego oka.

C. Pomiar pulsu i ciśnienia krwi

Puls i ciśnienie krwi mierzono za pomocą ciśnieniomierza (OMRON, Kyoto, Japonia), który mógł rejestrować puls, jak również skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi.

D. Pomiar aktywności amylazy ślinowej

Aktywność amylazy ślinowej była mierzona przy użyciu systemu suchej chemii zwanego "Miernikiem COCORO" (NIPRO, Osaka, Japonia) w celu zbadania zmian we współczulnym układzie nerwowym. System ten wykorzystywał jednorazowy pasek testowy wyposażony we wbudowany system zbierania śliny, papierki z odczynnikami oraz automatyczny mechanizm transferu śliny. Metoda ta umożliwia pomiar amylazy ślinowej w ciągu 1 minuty.

Badanie wykazało, że oddychanie brzuszne zwiększa objętość krańcowego paska łez w porównaniu z normalnym oddychaniem u zdrowych Japonek. Oddychanie brzuszne może zmniejszyć suchość oczu i jest skuteczną techniką zwiększania objętości menisku łzowego. Technika oddychania brzusznego może być praktykowana przez każdego i nie wymaga żadnych maszyn ani specyficznego otoczenia. Chociaż badanie to wymaga przeprowadzenia w przyszłości zarówno u mężczyzn i pacjentów z DED, jak i u zdrowych kobiet, to pokazuje ono, że oddychanie brzuszne może złagodzić dyskomfort spowodowany zmniejszoną objętością łez, szczególnie u osób korzystających z VDT.

Czytaj więcej na: http://studiovirgo.pl

• 27 maja 2021
• Okulary i soczewki progresywne